Luisteren
Luisteren is dé allereerste en belangrijkste regel voor elk gesprek. Voor een gesprek dat gemakkelijk gaande wordt gehouden, dat niet ongemakkelijk wordt of plotseling stilvalt. Een gesprek dat de ander de ruimte geeft om z’n inbreng te geven. Luisteren is ook het tonen van interesse en het vermogen om belangrijke informatie op te pakken uit mondelinge gesprekken.
Swipen
Interessant of niet interessant? Deze keuzes worden door een simpele beweging op de smartphone naar links of rechts erg gemakkelijk gemaakt.
In real life gesprekken is de swipe vervangen voor een plots veranderen van onderwerp, een snelle blik op de smartphone of welke afleiding dan ook om aan te geven dat het ‘niet interessant ‘genoeg is om de aandacht erbij te houden.
Het luisteren met échte aandacht en oprechte interesse tonen in de ander, lijkt steeds meer op de achtergrond aan te raken.
Gehoord worden
Praten we nog wel echt met elkaar of is ons eigen verhaal belangrijker geworden dan aan de ander te vragen. ‘Wat is jouw mening?’ of heel simpel ‘Hoe gaat het met je, en kan ik iets voor jou betekenen?’
Dialoog
Als ik een toolbox of training geef of in gesprek ben met medewerkers, ben ik altijd uit op een gesprek dat uitnodigt om te luisteren én reageren; een heuse dialoog. Zo krijg ik een goed beeld van de ‘interne’ cultuur en waar de weerstand zit en vandaan komt.
Medewerkers laten weten zich niet gehoord te voelen, dat er niet geluisterd wordt naar wat zij echt nodig hebben en hen alleen maar verteld wordt aan welke regels zij zich moeten houden. Opmerkingen als ‘ik heb het al zo vaak aangegeven, maar er wordt niets mee gedaan’ of ‘waarom zou ik al die regels volgen, jullie doen toch ook niets voor mij’ zijn herkenbaar?
Hoe kunnen wij [als veiligheidskundige] anders ooit draagvlak voor veilig gedrag creëren als wij niet goed in staat zijn om een dialoog te starten en bovenal te luisteren. Te luisteren naar wat de ander nodig heeft en waarbij wij kunnen helpen.
“Want zonder goed te luisteren is er geen goed advies.” (Walid Mahbubi)